Γιατί Πάγο μετά από τον Τραυματισμό

Σύνταξη - Επιμέλεια:

Image courtesy of:''stockimages'' FreeDigitalPhotos.net

Πρόκειται για ένα διαρκές ερώτημα, το οποίο αποτελεί πάγια απορία και προβληματισμό αρκετών ανθρώπων. Αρχικά ας δούμε τι συμβαίνει σε μία περιοχή του σώματός μας, η οποία τραυματίζεται. Αναφέρουμε όμως πως θα γίνει ανάπτυξη σε τραύματα στα οποία δεν υπάρχει λύση της συνέχειας των ιστών του δέρματος μιας και οι καταστάσεις αυτές αντιμετωπίζονται τελείως διαφορετικά. Οι καταστάσεις αυτές είναι το διάστρεμμα, η συνδεσμική κάκωση, η θλάση, η άμεση πλήξη, ο τραυματισμός μηνίσκων, η οστική κάκωση, τραυματισμός άρθρωσης και άλλες.

Όταν οι ανθρώπινοι ιστοί τραυματίζονται υπάρχει λύση της συνέχειας τους ή έστω διάταση τους. Αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τα εξής:

Λύση της συνέχειας των νευρικών απολήξεων της περιοχής
Λύση της συνέχειας των μικροαγγείων της περιοχής
Τραυματισμό των ιστών με αποτέλεσμα την εκχύμωσή τους
Την δημιουργία οιδήματος που πιέζουν τους τραυματισμένους ιστούς και τις νευρικές απολήξεις της περιοχής
Την συσσώρευση τοξινών και μεταβολικών στοιχείων στην περιοχή
Την παρουσία έντονου πόνου από την δημιουργία όλων των παραπάνω

Με απλή λογική λοιπόν ας σκεφτούμε πως στην περιοχή υπάρχουν τραυματισμένοι ιστοί οι οποίοι ''συνεχίζουν να τραυματίζονται'' για αρκετή ώρα μετά από τον αρχικό τραυματισμό μιας και στην περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί άμεσα το οίδημα αυξάνεται και συνήθως η περιοχή δεν ακινητοποιείται, με αποτέλεσμα τον περαιτέρω τραυματισμό ακόμη και των ιστών που έχουν απλά διαταθεί και όχι ακόμη κοπεί.
Πρέπει λοιπόν άμεσα να κάνουμε δύο βασικές ενέργειες, πρώτον να διασφαλίσουμε την περιοχή από περαιτέρω τραυματισμό και να σταματήσουμε τον τραυματισμό στο σημείο το οποίο έχει έως τώρα γίνει.
Μόλις λοιπόν χτυπήσουμε αρκετά γρήγορα αισθανόμαστε πόνο και αίσθημα παλμών στην περιοχή. Αυτό αντικατοπτρίζει τον τραυματισμό ιστών στο σημείο εκείνο. Πρέπει λοιπόν άμεσα να αντιμετωπίσουμε αυτή την τραυματική κατάσταση αρχικά με ακινητοποίηση της περιοχής.

Τραυματισμός = Φλεγμονή Άρα οίδημα-πόνος-ερυθρότητα και αύξηση τοπικά της θερμοκρασίας.

Όλα τα στοιχέια της φλεγμονής εμφανίζονται και έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της κίνησης και του εύρους τροχιάς της περιοχής. Η αύξηση τοπικά της θερμοκρασίας προκαλεί υπεραιμία στην περιοχή και αύξηση της αιμάτωσής της. Η αγγειοδιαστολή επιφέρει αύξηση αυτής, διαμέτρου των μικροαγγείων της περιοχής με αποτέλεσμα την αύξηση του οιδήματος με όλα τα αρνητικά του κατάλοιπα. Άρα αφού αυξάνεται η αιμάτωση της περιοχής διογκώνονται και τα αποτελέσματα της φλεγμονής, έτσι έχουμε ως άμεσο στόχο τη μείωσή της (αιμάτωσης). Εφαρμόζοντας τον πάγο ή κάποιο άλλο μέσω κρυοθεραπείας καταφέρνουμε να προκαλέσουμε αγγειόσπασμο ή αλλιώς αγγειοσυστολή κάτι το οποίο επιφέρει μείωση της αιμάτωσης στην περιοχή και μείωση των αποτελεσμάτων της φλεγμονής.
Με άλλα λόγια πρέπει άμεσα να μειώσουμε την αιμάτωση της περιοχής για να ''πνίξουμε'' αυτά τα ραγδαία αναπτυσσόμενα αρνητικά αποτελέσματα μίας δυστυχώς ήδη πραγματοποιημένης κάκωσης.
Ο καλύτερος αγγειόσπασμος πραγματοποιείται όταν τοπικά η θερμοκρασία των ιστών φτάσει κοντά στους 13 βαθμούς κελσίου, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο σε εργαστηριακό επίπεδο. Στόχος μας είναι η πτώση της θερμοκρασίας σε όσο το δυνατόν πιο κοντινό επίπεδο στους 13 βαθμούς.

Τρόποι Παγοθεραπεία-Κρυοθεραπείας

Εφαρμογή απλού ξηρού πάγου
Παγοκύστες
Επιθέματα με gel τύπου cold-hot
Εφαρμογή ψυκτικού σπρέυ
Κρύα επιθέματα
Αλοιφές-κρέμες κρυοθεραπείας
Μηχανήματα κρυοθεραπείας
Αεροθάλαμοι διοχέτευσης κρύου αέρα ή χημικών συστάσεων
Άφθονο κρύο νερό

Γενικές οδηγίες εφαρμογής και πρόληψης

Η εφαρμογή του πάγου δεν πρέπει να γίνεται για λιγότερο από 12-15 λεπτά.
Η εφαρμογή ξηρού πάγου-παγοκύστης-επιθεμάτων gel δεν πρέπει να γίνεται ποτέ πάνω σε γυμνό δέρμα.
Ειδικά την πρώτη ημέρα της κάκωσης η εφαρμογή πάγου ή κρυοθεραπείας καλό θα ήταν να γίνεται κάθε μία ώρα.
Δεν βάζουμε ποτέ πάγο πάνω σε ανοικτά τραύματα.
Ειδικά κατά τις πρώτες εφαρμογές το σημείο πονά υπερβολικά, αυτό πάει να πει πως ο πάγος λειτουργεί υπερ μας.
Εφαρμόζουμε πάγο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των προσβληθέντων ιστών, αλλά και στους γύρω από τον τραυματισμό ιστούς σε μικρή κλίμακα.

Οξύ-υποξύ-χρόνιο στάδιο (κάκωσης)

Οξύ στάδιο : Διαρκεί 1-3 ημέρες στις κακώσεις πρώτου βαθμού, 3-5 ημέρες στις κακώσεις δευτέρου βαθμού και 5 ημέρες plus στις κακώσεις τρίτου βαθμού.
Υποξύ στάδιο : Διαρκεί 1-3 εβδομάδες στις κακώσεις πρώτου βαθμού, 3-5 εβδομάδες στις κακώσεις δευτέρου βαθμού και 5 εβδομάδες plus στις κακώσεις τρίτου βαθμού.
Χρόνιο στάδιο : Πέραν των τριών εβδομάδων στις κακώσεις πρώτου βαθμού, πέραν των 5 εβδομάδων στις κακώσεις δευτέρου βαθμού και τρίτου βαθμού.

Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε, πως οι παραπάνω περίοδοι αλλάζουν και φυσικά μειώνονται, όταν ο ασθενής αντιμετωπίζει την κάκωσή του με ιατρική και φαρμακευτική βοήθεια και όταν στις κακώσεις αυτές εφαρμόζονται φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες.

Συχνότητα εφαρμογής πάγου

Την πρώτη ημέρα καλό θα ήταν να εφαρμόσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες φορές πάγο ακόμη και ανά μία ώρα. Καλό θα κάνουμε κακό σίγουρα όχι, εάν έχουμε ακολουθήσει σωστά όλες τις οδηγίες εφαρμογής και πρόληψης.
Κατά το οξύ στάδιο της φλεγμονής (πέραν της πρώτης ημέρας) πρέπει να εφαρμόζουμε πάγο 3-5 φορές την ημέρα.
Κατά το υποξύ στάδιο τουλάχιστον 3 φορές.
Κατά το χρόνιο στάδιο μόνο μετά την άσκηση.